جوشکاری با 2 روش مختلف انجام می شود که این دو روش عبارتند از: جوشکاری قوس الکتریکی و جوشکاری مشتعل که فورجینگ یکی از انواع روش های جوشکاری مشتعل به حساب می آید. جوشکاری فورجینگ در واقع روشی است که اصطلاحا به آن جوشکاری سر به سر میلگرد نیز گفته می شود که یک روش بسیار رایج برای اتصال میلگرد ها به یکدیگر است. در این روش برای انجام شدن جوشکاری و به منظور اتصال میلگردها به یکدیگر، شعله را با استفاده از گاز اکسیژن و یک گاز سوختنی دیگر به وجود می آورند تا مراحل جوشکاری سر به سر میگلرد انجام شود. لازم به توضیح است که گاز دوم مورد استفاده در این روش معمولا گازی به نام استیلن است که یکی دیگر از گازهای سوختنی محسوب می شود.

 

برای اینکه به کمک روش جوشکاری فورجینگ بتوان دو میل گرد را به هم متصل کرد، شعله ایجاد شده با استفاده از گازهای ذکر شده را بر روی دو سر میلگرد قرار می دهند و آنقدر این شعله را بر روی میلگرد نگه میدارند که سر آن حالتی خمیری به خود بگیرد و نرم شود. پس از آن سر میلگرد ها را از قسمت هایی که نرم شده است، با اعمال فشار به یکدیگر متصل می کنند و در نهایت بعد از خنک شدن میلگرد ها در اتصال ایجاد شده مقاومت خوبی حاصل می شود که می توان از آنها در راستای امور مورد نظر استفاده کرد.

 

همه تکنیک ها و روش هایی که در امور مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، از یک آغاز بهره برده اند که جوشکاری سر به سر میلگرد  نیز از این موضوع جدا نیست؛ در واقع این روش برای اولین بار در سال 1952 میلادی ابداع شد تا در صنایع ریلی و احداث خط آهن از آن استفاده شود که با گذشت زمان از این روش نه تنها در خصوص راه اندازی خط آهن بلکه در امور دیگر مانند: صنعت ساخت و ساز نیز بهره گرفته شد زیرا این روش باعث می شود که اتصالات صورت گرفته بین دو میلگرد از مقاومت بسیار بالایی برخوردار باشند. اولین کشوری که در زمینه ابداع این روش جوشکاری اقدام کرد، کشور ژاپن بود که به کمک این روش توانست ساختمان هایی را احداث کند تا در شرایط موجود در کشور ژاپن از نظر شدت زلزله ها، وضعیت خوبی ایجاد شود و صنعت ساختمان سازی دگرگون گردد. به مرور زمان و پس از گذشت چند سال این روش در سال 1388 به ایران راه پیدا کرد و دستگاه ها و تجهیزات مورد نیاز برای آن وارد ایران شد. با وارد شدن این روش بسیار مناسب به کشور، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ایران در همان سال توانست که تاییدیه فنی به دست آورد.  با بروز این وقایع در کشور و انجام شدن آزمایشات مورد نیاز در خصوص جوشکاری فورجینگ برای اولین بار از آن در سال 1389 توسط شرکتی به نام سازه آزمون فولاد استفاده گردید.

 

روی کار آمدن جوشکاری فورجینگ و استفاده از دستگاه فورجینگ، در ایران و سایر کشورها، مزیت های زیادی را با خود به همراه داشت که این مزایا از قبیل زیر هستند:

کم بودن مواد مصرفی مورد نیاز برای جوشکاری فورجینگ:

مواد اولیه ای که برای این نوع جوشکاری مورد استفاده قرار می گیرند، بسیار کم هستند و این مساله باعث می شود تا هزینه های مربوط به حمل و نقل در خصوص استفاده از این روش به میزان بسیار زیادی کاهش پیدا کند و از این جهت جوشکاری سر به سر میلگرد یک روش مقرون به صرفه محسوب می شود.

امکان جوش دادن میلگرد ها با حداقل میزان طول:

در روش جوشکاری فورجینگ این امکان وجود دارد که میلگرد ها را با حداقل میزان طول به یکدیگر جوش داد و اتصال میان آنها را برقرار کرد.

کاهش یافتن میزان وزن سازه با این روش جوشکاری:

در این روش برای جوشکاری میتوان وزن سازه را به میزان قابل توجهی کاهش داد زیرا اورلپ در این روش حذف می شود و اورلپ نیز به روشی گفته می شود که از آن در جهت متصل کردن میلگرد ها به یکدیگر استفاده می شود و زمانی از آنها استفاده می شود که به میلگردهایی با طول بیش از 12 متر نیاز باشد اما در این روش جوشکاری نیازی به آن نخواهد بود که این یک مزیت مهم محسوب می شود.

استفاده از تجهیزات مناسب و عدم نیاز به برق سه فاز:

برای جوشکاری فورجینگ از تجهیزاتی استفاده می شود که حمل و نقل آنها توسط کارگران بسیار آسان است و به راحتی می توان از انها در راستای امور مد نظر استفاده کرد؛ از طرف دیگر عدم نیاز به برق سه فاز در این روش نیز یک مزیت مهم خواهد بود.

 

 

کاهش یافتن حجم میلگرد:

از دیگر مسائل حائز اهمیت در خصوص استفاده از روش جوشکاری سر به سر میلگرد، کاهش یافتن حجم میلگرد است که باعث می شود تا میزان اختلاط بتن  با میلگرد افزایش یابد.

سایر مزایای جوشکاری فورجینگ:

علاوه بر مزیت های شرح داده شده در فوق، مزایای دیگری نیز در این روش وجود دارد که عبارتند از:

• کاهش یافتن میزان خطاهای انسانی در مرحله آرماتور بندی و چیدمان میلگرد ها

• کاهش 30 درصدی مصرف میلگرد در این روش

• افزایش میزان استفاده از میلگرد های ضایعاتی و پرتی

• حفظ شدن خاصیت متالوژیکی آرماتور ها

• ایجاد شرایط بهتر برای انجام شدن عملیات ویبره

• افزایش مقاومت سازه ها در برابر زلزله

• افزایش مقاومت میلگرد ها در محل اتصال آنها

• امکان استفاده از جوشکاری فورجینگ در هر قسمت از سازه ها

• و....

با وجود تمامی این مزیت ها که در استفاده از روش جوشکاری فورجینگ وجود دارند، میتوان به این نتیجه دست یافت که جوشکاری سر به سر میلگرد و یا همان فورجینگ یک روش بسیار مناسب و کارامد در ساخت و ساز است و فقدان آن این عرصه را با مشکلات زیادی رو به رو می کند.

 

مسلما جوشکاری با روش فورجینگ در کنار مزیت هایی که به همراه دارد، معایبی را نیز در خود جای داده است که اصلی ترین معایب جوش خورجینگ از قبیل زیر شناخته می شوند:

نیاز به نیروهای کاری متخصص برای انجام جوشکاری فورجینگ:

برای اینکه بتوان جوشکاری فورجینگ را انجام داد، باید حتما مرحل آن توسط نیروهای متخصص انجام شوند تا کیفیت کار بالا برود؛ در غیر این صورت ممکن است که جوشکاری از کیفیت مورد نظر برخوردار نباشد و در شرایط کلی سازه مشکل ایجاد کند.

سخت بودن کنترل حرارت:

به کار بردن گاز استیلن در این روش جوشکاری باعث می شود که کنترل میزان حرارت امری سخت باشد و عدم توانایی کنترل حرارت باعث می شود که کیفیت کار تحت تاثیر قرار بگیرد؛ از این جهت از مهم ترین معایب جوش فورجینگ، سخت بودن کنترل حرارت در نظر گرفته می شود.

تاثیرپذیری میلگرد ها از وزش باد:

استفاده از روش جوشکاری فورجینگ باعث می شود که مقطع با تغییرات ساختاری مواجه شود و میزان مقاومت کلی تا حدودی کاهش یابد و میگلرد هایی که با این روش به هم متصل شده اند در مقابل وزش باد های شدید ممکن است که تحت تاثیر قرار بگیرند.

 

 

تاثیرپذیری جوش فورجینگ از اقلیم آب و هوایی:

اقلیم های آب و هوایی مختلف بر روی نتیجه کلی جوشکاری فورجینگ موثر واقع می شوند و اکثرا در مناطق سردسیری استفاده از این روش با کیفیت کمتری رو به رو است و از طرف دیگر امکان شکنندگی نیز افزایش می یابد که تفاوت در عملکرد جوشکاری سر به سر میلگرد در محیط های مختلف یک عیب مهم آن به حساب می آید.

دمای محیط و تاثیر آن بر روی سرد شدن محل جوشکاری:

چنانچه دمای محیط به گونه ای باشد که جوش های ایجاد شده بر روی اتصال میلگرد ها به سرعت سرد شوند، کیفیت کار پایین می آید و احتمال ایجاد شکنندگی در ناحیه جوش افزایش پیدا می کند.

نیاز به ایجاد فشار یکسان:

برای استفاده از روش جوشکاری فورجینگ لازم است تا میزان فشاری که بر روی جوش میلگرد ها وارد می شود یکسان باشد و در صورتی که میزان فشار یکسان نبوده باشد، استحکام میلگرد ها تحت تاثیر قرار میگیرند و باعث بروز مشکل می شوند. از این جهت این مساله از عیوب مهم جوشکاری فورجینگ محسوب می شود.

 

کسانی که قصد داشته باشند تا در خصوص ساخت سازه های مختلف و یا امور گوناگون از روش جوشکاری فورجینگ استفاده کنند، لازم است ضمن گذراندن دوره آموزش فورجینگ به نکاتی توجه داشته باشند که این نکات به شرح زیر خواهند بود:

پمپ هیدرولیک جوشکاری و قدرت آن:

پمپ هیدرولیکی که در این روش جوشکاری به کار می رود باید از قابلیت افزایش فشار تا 40 مگاپاسکال برخوردار باشد و از شیر تنظیم فشار برخوردار باشد تا بتوان فشار آن را در اندازه معین تنظیم کرد.

اره جوشکاری:

اره مورد استفاده در جوشکاری به روش فورجینگ باید از دقت بالایی برخوردار باشد تا کار دچار لطمه نشود و کیفیت مورد نیاز در کار وجود داشته باشد.

گیره جوشکاری:

گیره ها که برای ایجاد هم راستایی بین میلگرد ها استفاده می شوند بسیار حائز اهمیت هستند که امروزه اکثر شرکت ها از گیره های تولید شده خودشان به این منظور استفاده می کنند اما باید به کیفیت آن توجه داشته باشند.

 

 

آلیاژ مشعل دستگاه جوشکاری:

در دستگاه جوشکاری فورجینگ باید توجه داشته باشید که آلیاژ به کار رفته در ساخت مشعل دستگاه به گونه ای باشد که به دلیل وجود دمای زیاد موجب وارونه سوختن گاز استیلن در مشعل نشود.

توجه به تمامی این نکات بسیار ضروری و مهم است که نباید از انها غافل شوید و یا از کنارشان سر سری عبور کنید تا بتوانید کیفیت کار بالایی داشته باشید و در شرایط مناسب از این روش در جهت ساخت و ساز استفاده نمایید.

جوشکاری فورجینگ و یا همان جوشکاری سر به سر میلگرد از مزیت های بسیار زیادی در مقایسه با معایب موجود برخوردار است و از بهترین و متداول ترین روش هایی است که امروزه در امور مختلف برای جوشکاری به کار می رود. اما با این وجود برای استفاده از این روش و دریافت نتیجه رضایت بخش از آن بهتر است تا ویژگی های این روش جوشکاری را از زوایای مختلف بررسی کرد و بر اساس شرایط موجود و مطابق با آن از این روش جوشکاری استفاده کرد. همچنین در بسیاری از مواقع شرایط به گونه ای است که ممکن است روش فورجینگ به عنوان یک روش مناسب برای جوشکاری نباشد و سایر روش ها به این منظور مناسب واقع گردند.